TUINVARKEN
Sinds ik een boek over het droeve leven van slachtvarkens heb geschreven, krijg ik varkentjes in allerlei gedaanten cadeau. Ik heb nu een sleutelhanger en een balpen met varkenskopjes die knor zeggen, als je erop drukt. Een ander cadeau was een kastje met schuifladen die een varkenskopje als handgreep hebben. Ik heb pluchen varkens gekregen, plastic varkens, spaarvarkens en siervarkens. Maar het mooiste varken had ik al.
Het is van aardewerk en het woont al bijna tien jaar op mijn balkon. Het komt uit het atelier van Lia van Rhijn en er bestaan maar een paar exemplaren van.
Een van hen staat bij Lia zelf in de tuin en is danig beschadigd. Toch is hij mooi. Er groeit mos op zijn flanken en hij is min of meer één geworden met de natuur.
Mijn varken heeft ook te lijden gehad. De oren zijn een paar keer gebroken door de wind, de regen en misschien is er ook wel eens iemand in dronkenschap over gestruikeld.
Ik heb een gulle hand van schenken. Vooral als we op zomeravonden op het terras kunnen eten, vloeit de wijn. Er is daar niet zoveel ruimte om te zwalken en het varken staat op een tamelijk prominente plaats. Allicht breekt er wel eens wat.
Soms werd het oor weer ferm bevestigd, maar er is ook al eens een minder vaardige klusjesman mee aan de slag gegaan. Toen hing het oor een beetje. We hebben er nog een pleister opgeplakt en die constructie heeft het opmerkelijk lang gehouden. Op een dag waren er twee oren kapot. Dat was geen gezicht.
De man die zich over de reparatie ontfermde, heeft een ingrijpende operatie verricht. Hij heeft tandenstokers gebruikt om de oren te verankeren en heeft ze daarna met gips aangesmeerd. Niet alleen kwamen de oren weer stevig aan het varkenshoofd te zitten, hij heeft ook de sporen van zijn werk zorgvuldig uitgewist door wat modderachtige verf over het litteken te smeren en over de rug van het varken. Je zou zweren dat het zojuist heeft liggen zoelen in een heerlijk modderpoeltje.
De eerste jaren van zijn verblijf op mijn balkon was ik onbekommerd over zijn levensomstandigheden. Maar nu hij op leeftijd komt, maak ik mij zorgen of hij niet zal bevriezen in de winter. Als de vorst begint, haal ik hem binnen en staat hij naast de bank. Hij heeft dan uitzicht op zijn kleine koninkrijk, waar de gure wind inmiddels blaast en het water in de bloembakken bevroren is.
Hem kan niets gebeuren en als de kou uit de lucht is, mag hij weer naar buiten. Sommige kunstwerken komen stilletjes tot leven.
Yvonne Kroonenberg
www.kunstduo.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten