Votief varkentje uit de Osiris-tempel te Abydos, 3100-2686 v.Chr. British Museum.
In het oude Egypte verkeerde het varken in de historische tijd in dezelfde tweeslachtige positie als in Syrië en Palestina, al springt op het eerste gezicht de onreinheid ervan meer in het oog dan de heiligheid. Volgens de meeste Griekse schrijvers verafschuwden de Egyptenaren het varken en beschouwden zij het als een smerig en weerzinwekkend dier. Als iemand een varken ook maar in het voorbijgaan aanraakte, stapte hij meteen met kleren en al de rivier in om de smet af te wassen. Men geloofde dat het drinken van varkensmelk melaatsheid veroorzaakte. Het was varkenshoeders, ook al waren zij geboren Egyptenaren, verboden een tempel te betreden; en zij waren de enige personen voor wie zo'n verbod gold. Niemand zou ooit zijn dochter aan een varkenshoeder uithuwelijken of met de dochter van een varkenshoeder trouwen; varkenshoeders trouwden onder elkaar.
Toch offerden de Egyptenaren eenmaal per jaar varkens aan de maan en aan Osiris; en zij offerden ze niet alleen, zij aten ook hun vlees, terwijl zij op geen enkele andere dag van het jaar varkens offerden of hun vlees nuttigden. Degenen die te arm waren om op deze dag een varken te offeren bakten koeken van deeg en offerden die als substituut.
Dit kan nauwelijks anders worden verklaard dan door de veronderstelling dat het varken een heilig dier was, dat eenmaal per jaar door zijn vereerders sacramenteel werd gegeten.
uit: De gouden tak "frazer, www.sint antoniusabt.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten