Alfred Kubin II

Alfred Kubin II (Oostenrijk 1877 -1959) - Varkensslacht, inkt | 41,7 x 31,2 cm, Illustratie uit ‘Simplicissimus’ (1926)

Ann Lewis

Ann Lewis (Wales 1962 ) –Ty yn Coed (The house in the woods), linocut 25 x 8 cm (2010)

This print was commissioned as a birthday present where my brief was a 'portrait' of the cottage where the people lived. The more I thought about the recipient of the gift, the more I felt this print needed to capture not only the cottage but the life of the people who live there, which revolves largely around the livestock they keep. A series of small vignettes felt like the best approach and this triptych was the perfect way of combining several unique images bound within one.

I couldn't get away from placing their wonderful sow Heulog (which in Welsh means ‘Sunny’ as in weather or disposition) centre stage. The perspective of the cottage and the focus of some of the fowl either side leads the eye towards the sow. Each individual block acts as a chapter of the whole story. I purposely designed some elements to overflow the boundaries of each block to act as a visual link between each as well as conveying a sense of movement and character in the animals and birds.


Ann Lewis

Printmaker



www.annlewis.co.uk

Paschalis Dougalis

- Mini-pig, ballpoint pen (2002)
- Bearded hog, potlood (2006)
Paschalis Dougalis (Griekenland 1970) - Red River hog, pen & ink


www.dougalis-art.com

Ruth Broeckmann

Ruth Broeckmann (Duitsland) - Varken, quilt 140 x 200 cm (2009)

Henk Wijnen

Henk Wijnen (Nederland 1950) – Pentekeningen, illustraties uit ‘De Zwijnerijen van Henk Zwijnenformaat A4 (1977-79)

Van 1977 tot 1979 werkte ik op een atelier in de Jan van Eyck Academie in Maastricht en correspondeerde met collega's, vrienden en vriendinnen in de loze en eenzame uurtjes. Vaak was het mailart in de vorm van postkaarten en ook vele brieven. Deze vulde ik aan met tekeningen met betrekking tot de ontvanger. Aan het eind van die periode op de academie mocht ik een boekje drukken, ik vroeg de tekeningen retour en kon daarmee het boekje De Zwijnenrijen van Henk Zwijnen samenstellen. Met 17 tekeningen en een pagina tekst (en op de omslag een foto van mij als dertienjarige met vriend varken) in een oplage van 100, was het in mum van tijd verkocht, en kon ik zo mijn kosten minimaliseren.


Henk Wijnen



www.henkwijnen.nl

Wilhelm Busch III

Wilhelm Busch (Duitsland 1832-1909) - Des Schweines ende ist der Wurst anfang’, aquarel (rond 1900)

Rembrandt van Rijn

Rembrandt van Rijn (Nederland 1606-69) - De verloren zoon, pentekening (ongedateerd)

Onbekende maker X

Onbekende maker - Keltische oorlogsstaf (100 v.Chr.) Hallein Keltenmuseum, Oostenrijk

Thomas Rowlandson

Thomas Rowlandson (Engeland 1756-1827) - Leden van de Grote Synagoge van Londen aan de verboden dis. Spotprent (vóór 1800)

Theo Zwinderman

Theo Zwinderman (Nederland 1956) - Doodgeboren Kune Kune biggetje, houtskool en conté 40 x 50 cm (2010)

Dood.

Zo kennen we het varken het beste: dood. Maar dan wel in de vorm van voorverpakte plakjes schouderham en dergelijke bij de slager en in de supermarkt.

Dit is echter een doodgeboren biggetje van het Kune Kune ras uit Nieuw-Zeeland. Het was de dertiende big van het toompje: letterlijk een ongeluksgetal, omdat een Kune Kune zeug maar twaalf tepels heeft en het biggetje in de vrije natuur geen schijn van kans had gehad. Het zou dan sterven door ondervoeding of het zou opgegeten zijn door de moeder. Kannibalisme bestaat bij varkens. In de bio-industrie zou het biggetje belanden in een afvalbak.

Dit biggetje is begraven onder een boom.

Is het overdreven zoveel aandacht aan één dood biggetje te geven, of is ieder leven, ongeacht of het een productie-dier is of niet, kostbaar? En zal dit biggetje het varkentje van Sint Antonius in de hemel gezelschap houden?

Theo Zwinderman


www.theozwinderman.nl

Aat Veldhoen

Aat Veldhoen (Nederland 1934) – Varken, olieverf op doek 50 x 50 cm (1994)

Tekenaar en schilder die zich bezighoudt met portretten en veelal erotisch getint werk, al werd zijn benadering door de schrijver Simon Carmiggelt gekarakteriseerd als een levenslange, oprechte belangstelling voor “alle aspecten van het menselijk leven”.
In de jaren vijftig verbeeldde Veldhoen de mens “op de grens tussen leven en dood”, een serie etsen over mensen op de operatietafel. In de 60er jaren vervaardigde hij prenten van barende en zogende vrouwen, reed met de politie mee om verkeersslachtoffers te kunnen tekenen.
Vanuit de wens om ‘kunst voor het volk’ te maken verdiept hij zich in de rota-print druktechniek, wat resulteerde in hoge oplages die daardoor voor enkele guldens per stuk uit een bakfiets verkocht konden worden. De serie erotische prenten volgde onderstreepte zijn reputatie als eigenzinnig opererende kunstenaar, hetgeen hij tot vandaag de dag volhoudt.

Dit schilderij herinnert aan de vrolijk lachende varkens die men wel ziet op de winkelpuien van slagers. De warmrodee kleur van de bloemen roept het bloedrood op van het geslachte varken, en geeft wat in eerste instantie een vrolijk schilderij lijkt een subtiel wrange betekenis.

Onbekende maker IX

Onbekende maker - Varkensslacht, Illuminatie uit middeleeuws manuscript. British Museum, Londen

Toon Wegner

Toon Wegner (Nederland 1926-2010) – De laatste huisslachting in Orvelte, linoleumsnede 40 x 29,5 cm (2005)

Phil Bloom

Phil Bloom (Nederland 1945) – Pig 1, olieverf op doek 40 x 40 cm (1994)

Na een jaar aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag stapte Phil Bloom over naar de eveneens daar gevestigde Vrije Academie. Van 1967-74 studeerde ze aan de Rietveldacademie in Amsterdam. Aanvankelijk tekende ze o.a. voor het studentenblad Propria Cures en werkte ze aan aftitelingen bij films. In 1975 vertrok ze voor vijf jaar naar New York en daarna woonde ze enkele jaren in India. Momenteel woont en werkt ze in Antwerpen.

In de jaren zestig maakte ze deel uit van de alternatieve avantgarde beweging Fluxus. Fluxus stelde zich onder meer ten doel de 'burgerlijke truttigheid' in de samenleving te doorbreken, en gebruikte Bloom hiervoor als breekijzer. Zij was de eerste vrouw die bloot op de Nederlandse televisie verscheen.

In haar werk figureren mensen en dieren, afzonderlijk of gezamenlijk, in een vaak maatschappijkritische of macabere setting. Met dit schilderij plaatst ze zich in de traditie van Rembrandt en Soutine (zie 19 februari 2010 ), in die zin dat het schilderen van karkassen en schedels een Memento Mori is.

Marie-Gabriel Biessy

Marie-Gabriel Biessy (Frankrijk 1854-1935) - De verloren zoon, olieverf (ca. 1890) Musée des Beaux-Arts, Bordeaux

Biessy studeerde aan het École des Beaux-Arts in Lyon en in 1879 in het atelier van Carolus-Duran in Parijs. Hij was zeer bereisde, en ondernam studiereizen naar Amerika, Afrika, Engeland, Portugal en Nederland, waar hij vooral landschappen en urbane scènes schilderde.
Hij was tijdens zijn leven een gewaardeerd kunstenaar die exposeerde in de Lyonse en Parijse Salons en benoemd werd tot “chevalier de la Légion d’Honneur”. Voor zijn schilderijen op de Exposition Universalle van 1889 en 1900 ontving hij bronzen medailles. Zijn werk is tegenwoordig te zien in musea in Bordeaux en Buenos Aires.

Grandville

Grandville (Frankrijk 1803-47) - uit: “Scènes de la vie publique des animaux”, handgekleurde lithografie

Onder het pseudoniem Grandville werd Jean Ignace Isidore Gérard een van de bekendste karikaturisten van de 19e eeuw. Hij zette zijn korte carrière in beweging door de uitgave van enkele thematische mappen met lithografische tekeningen. De 3e portfolio, Les Métamorphoses du jour uit 1828, vestigde zijn reputatie als een briljante tekenaar met een fijnzinnige, doch bijtende absurde humor. In 70 scènes steekt Métamorphoses de draak met de maatschappij; Grandville gaf zijn figuren dierenkoppen die menselijke karakteristieken weergaven, en wist daarmee de ‘comédie humaine’ zoals hij die zag op de punt van zijn schoen te nemen

Zijn instinct voor politieke provocatie, gekoppeld aan absurde maar desondanks bijtende satire, maakte dat hij een veelgevraagd politiek illustrator werd voor belangrijke geïllustreerde tijdschriften als L’Artiste, Le Charivari en La Caricature —totdat het instellen van censuur van politieke spotprenten in 1835 dat onmogelijk maakte. Daarna wijdde hij zich aan boekillustraties. Zo illustreerde hij o.a. de fabels van La Fontaine, Don Quixote, Gulliver’s Reizen en Robinson Crusoe. Daarnaast bleef hij lithografische series publiceren, waaronder “La Vie privée et publique des animaux”.
Zijn tekeningenserie “L’Autre Monde” worden wel gezien als zijn meest originele omdat ze het pure surrealisme benaderen, ver voor de opkomst van een door de geschriften van Freud gedomineerd tijdperk. Hij werd dan ook door de Surrealisten uit het begin van de 20e eeuw, een goede 60 jaar na zijn dood, als een betekenisvolle inspirator omarmd.

Hendrik Johan Melgers II

Hendrik Johan Melgers II (Nederland 1899-1973) - Het ziek varken, pentekening 33 x 47 cm. (ca. 1942) Kunsthandel Richard ter Borg, Groningen

Op deze prent is het varken vastgebonden om te worden onderzocht. Varkens kunnen ziektes onder de leden hebben die verwant zijn aan menselijke ziektes, zoals tbc. Veel ziektes kwamen voor door slechte of eenzijdige voeding. Bij biggen werden ziektes op dezelfde manier bestreden als bij kleine kinderen: insmeren, warm houden, warme pap en kruiden geven. Voor volwas varkens werden ‘paardenmiddelen’ toegepast zoals opium, pekelharing, benzine, loodkorrels uit jachtpatronen (dat de ovulatie bij zeugen stopte) en ook het sterkste zuur dat we kennen: vitriool. De veearts adviseerde dan om een paar druppels in een emmer water op te lossen en het met toevoeging van een beetje siroop op smaak te brengen. (Zie ook 25 mei 2010)

Willem Lenssink

Willem Lenssink (Nederland 1947) - Meat Mrs. You Know Why, gemengde techniek (1975)

Joachim Beukelaer

Joachim Beukelaer (Nederland 1530 - 73) – Geslacht varken, olieverf op paneel 114 x 83 cm (1563) Wallraf-Richartz Museum, Keulen